Προσφυγιά...ενσυναίσθηση

Την άνοιξη του 2016 ο Δήμος Ζωγράφου στο κινηματοθέατρο Αλέκα καλεί όλα τα σχολεία του Δήμου μας να συμμετέχουν σε μία εκδήλωση με θέμα την Προσφυγιά.

Οι μαθητές μου επιλέγουν να γράψουν και να παρουσιάσουν δικά τους κείμενα.

Συζητάμε, διαβάζουμε άρθρα της εποχής για το προσφυγικό, βλέπουμε βίντεο...

Σημαντικό πράγμα η ενσυναίσθηση!!!

Ιδού το αποτέλεσμα της δουλείας τους! Προσφυγιά είναι:

Τη θάλασσα πλέον, δε μπορώ να βλέπω πια,

τόσα πολλά σκοτωμένα κορμιά, δεν έχω δει ξανά

και η παραλία, με αίμα είναι γεμάτη αμμουδιά

και ένας άνθρωπος εκεί περιμένει μια βοήθεια που δε δόθηκε

έτσι, απ’ των εχθρών τα μαχαίρια λαβώθηκε.

Κανένας δε χαίρεται να βλέπει την πατρίδα του στη φωτιά,

αλλά όλοι ελπίζουν στην ιδέα πως θα ονειρεύονται ξανά,

κανένας δεν είναι τόσο σκληρός να στέκει μπροστά,

όταν οι συγγενείς του θα χάνονται μεμιάς

κι αν πιστεύεις πως είσαι θαραλλέος, αποδέξου την πρόκληση αν τολμάς.

Πάνε κι έρχονται καράβια γεμάτα προσφυγιά

Δε βλέπεις το κατάμαυρο χρώμα στα πανιά;

 Όσοι προλαβαίνουν σώζονται, οι άλλοι πνίγονται στην ακροθαλασσιά

Σε ποιο σπίτι, σε ποιο δάσος να κρυφτείς τώρα

αφού του θανάτου έχει έρθει η ώρα.

Που να βρίσκεται τώρα η οικογένεια;

Οι εχθροί δεν καταλαβαίνουν από ευγένεια

Χριστούγεννα ήρθαν για ακόμη μια φορά

Και εσείς στην πατρίδα μας ήρθατε, μήπως σας φερθούν καλά.

Αλλά όταν οι καμπάνες χτυπήσαν χαρωπά,

όλες οι λαμπάδες σβήσανε και έμεινε μόνο μιά,

«θέλω να ζήσω» ακούστηκε και επικράτησε σκοτεινιά.

Πάνε κι έρχονται καράβια γεμάτα προσφυγιά

Δε βλέπεις το κατάμαυρο χρώμα στα πανιά; 

Όσοι προλαβαίνουν σώζονται, οι άλλοι πνίγονται στην ακροθαλασσιά

Σε ποιο σπίτι, σε ποιο δάσος να κρυφτείς τώρα

αφού του θανάτου έχει έρθει η ώρα.

Που να βρίσκονται τώρα οι φίλοι;

Άκου τον ήχο στης παρηγοριάς το κοχύλι.

Μην πεις ποτέ σου ότι είναι αργά

Πάντα θα έχεις μια ευκαιρία ξανά και ξανά

Και αν πιστεύεις πως όλα έχουν τελειώσει

Αγάπη αληθινή δεν έχεις νιώσει.

Και αν όλα σου φαίνονται σκοτεινά,

Τότε κοίτα ξανά με την καρδιά,

Το τέλος δεν θα φθάσει

Όλα θα πάνε καλά, δεν θα χάσεις.

Γ. Κ.

------------------------------------------------------------------------------------

Προσφυγιά είναι μια έννοια γνωστή

Μα ποιος αλήθεια ξέρει ποια είναι η σωστή;

Τους μεγάλους τους ρωτούμε

«τι γίνεται με αυτή;»

Και εκείνοι απαντούν πως είμαστε μικροί

Και ακόμα δε χρειάζεται να ξέρουμε γιατί…

Προσφυγιά είναι δίκοπο μαχαίρι

το σταυρό κρατούν μέσα στο χέρι.

Η ξενιτιά δεν είναι επιλογή

και ποιος άραγε πιστεύει πως η μάνα δε θρηνεί;

Και ποιος άραγε πιστεύει στου πόνου την κραυγή;

Οι μεγάλοι ρωτούν

«τι αισθάνονται στην προσφυγιά;»

και εκείνοι απαντούν 

«στην καρδιά μας πυρκαγιά».

Οι μεγάλοι ρωτούν ξανά,

«τι ήχο κάνει η προσφυγιά;»

και εκείνοι απαντούν αχνά

«σαν προσευχή στην Παναγιά».

Προσφυγιά είναι κατάμαυρο αστέρι

που μόνο πόνο έχει να προσφέρει

Μα προσφυγιά είναι και ανάγκη

για μια καλύτερη ζωή

και ας κλαίει το παιδί τη μάνα

και η μάνα το παιδί.

Α. Π.

-------------------------------------------------------------------------------

Η αντανάκλαση του φεγγαριού

Στην επιφάνεια του νερού

Τρέμει, συνέχεια φεύγει.

Και σε μια θάλασσα

Γύρω γύρω φεγγαρογέννητες σκιές

Με το φίλημα του ανέμου

Και το άγγιγμα της νύχτας.

Εκεί ένα παιδί σαν άγαλμα

Τη θάλασσα κοιτάζει

Στα μάτια η γαλήνη

Στα χείλη η σιωπή

Σαν πέτρινο χαμόγελο.

Κρατάει στο χέρι του έναν κρίνο

Του κόσμου που πεθαίνει

Και που στο νου βαθιά ξαναγεννιέται πάλι.

Σ. Σ.

-----------------------------------------------------------------------------------------

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ

ΜΕ ΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;

• Με έναν ατελείωτο δρόμο
• Με ένα σύννεφο που ακολουθεί τον αέρα
• Με ένα βουνό με πολλές δυσκολίες που δεν έχεις άλλη επιλογή, πρέπει να το ανεβείς
• Με ένα ωκεανό με τεράστια κύματα
• Με ένα δωμάτιο εντελώς σκοτεινό που έχει μια μόνο λάμπα. Προσπαθείς να την ανάψεις και ενώ κάθε φορά λες τώρα θα γίνει, αυτή ποτέ δεν ανάβει
• Με ξεριζωμό σπιτιού
• Με ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή
• Με πολλές ψυχές εγκλωβισμένων ανθρώπων που ζητούν ελευθερία
• Με το φόβο για το αύριο
• Με χελιδόνια  που ταξιδεύουν μακριά για να επιζήσουν
• Με το άσπρο και το μαύρο
• Με κενό στις αναμνήσεις των ανθρώπων
• Με ένα καμένο δάσος
• Με ένα παιδί που κοιτά έξω απ’ το παράθυρο για να δει πότε θα γυρίσει η οικογένειά του, αλλά αυτή δε γυρίζει ποτέ
• Με μια χελώνα που ασυναίσθητα μπαίνει στο καβούκι της για να προφυλαχτεί
• Με ένα τυφώνα που καταστρέφει όνειρα και ελπίδες

ΤΙ ΗΧΟ ΒΓΑΖΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ;

• Υπόκωφο ήχο που νομίζεις ότι θα σε καταπιεί
• Φωνές και κλάματα
• Σειρήνες που ηχούν
• Ουρλιαχτά και αγωνία για ό,τι ακολουθήσει
• Το κλάμα μιας μητέρας που φωνάζει γιατί μόλις έχασε το παιδί της
• Κραυγές βοήθειας
• Τον ήχο του να λες «γιατί σε ‘μένα;»
• Τον ήχο απ’ τις καρδιές των ανθρώπων που χτυπούνε δυνατά από φόβο για το αύριο
• Το κλάμα ενός μωρού που ενώ όλοι νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνει αυτό τα ξέρει όλα
• Μια κραυγή ελευθερίας
• Πένθιμες καμπάνες
• Τον ήχο από το κύμα της θάλασσας που χτυπά στα βράχια
• Τον δυνατό ήχο της αστραπής
• Το σφύριγμα ενός τρένου πριν την αναχώρηση
• Το τικ – τακ ενός ρολογιού
• Τον ψίθυρο από ένα μυστικό
• Μοιρολόγια και προσευχές
• Έναν ήχο που εκφράζει κούραση
• Το ανεπαίσθητο βουητό της σιωπής
• Έναν ήχο μονότονο, λυπητερό που σου δημιουργεί άγχος

Η ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ

• Χάθηκαν όλα
• Πού πάω;
• Θα γυρίσω πάλι πίσω στην πατρίδα;
• Γιατί σε μένα;
• Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω το φλεγόμενο σπίτι μου
• Τι χώμα πατάω;
• Πως θα επιβιώσω;
• Κρυώνω
• Πεινάω
• Φοβάμαι
• Δεν θα τα καταφέρω
• Που βρίσκονται τα παιδιά μου;
• Θέλω ένα καλύτερο αύριο
• Πως καταντήσαμε έτσι;
• Δε μου αξίζει όσα περνάω
• Μην ξεχάσω τις αναμνήσεις μου και όσα έζησα

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΕΙΝΑΙ…

• Η αρχή ενός δύσκολου ταξιδιού
• Το κενό στην ψυχή των ανθρώπων
• Τα δάκρυα ενός παιδιού που κυλάνε αδιάκοπα δίχως να μπορούν να στεγνώσουν
• Ένα γκρι σύννεφο που περιμένει να φανεί το ουράνιο τόξο
• Η φωτιά της ανθρωποφτιαγμένης κόλασης που κάποιες σπίθες της σιγοκαίνε στις ψυχές των ανθρώπων
• Ένα φύλλο που το έχει παρασύρει ο άνεμος
• Το όνειρο για μια ζωή χωρίς φόβο που κάποιες φορές δεν προλαβαίνει να πραγματοποιηθεί γιατί πνίγεται στη θάλασσα
• Μια νυχτερίδα που δε μπορεί να δει το φως
• Ένα ελάφι που τρέχει μακριά από την τίγρη
• Όταν αφήνεις το «είναι» να ρημάζει