Το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ "Βγαίνοντας από το Σχολείο" είναι σταθερά μια αφορμή για μένα για να καλώ τους μαθητές μου να ταξιδεύουμε σε μέρη που μόνο με τη φαντασία μπορούμε να βρεθούμε. Πόσο διαφορετικά τα ταξίδια των μαθητών!!! Την ίδια όμως στιγμή πόσοι κοινοί τόποι στη φαντασία τους!!! Ίδιες επιθυμίες; Ίδια όνειρα; Ποιος ξέρει; Μόνο η φαντασία των παιδιών!!!
Σχολικό έτος 2015-2016 με τους μαθητές της Β' Γυμνασίου
Αστείρευτη η δημιουργία και η έκφραση των μαθητών. Ξεκινάμε με τα ομαδικά ταξίδια φαντασίας...
Β1
Βγαίνοντας από το σχολείο
θα έρθουν να μας πάρουν εξωγήινοι
με τα παράξενα διαστημόπλοιά τους
να μας πάνε σε πλανήτες ανεξερεύνητους
είδαμε τον Άρη και γυρίσαμε στο φεγγάρι
να δούμε εξωγήινους να αρμέγουν αγελάδες
να πάμε σε διαστάσεις άλλες
σε τόπους μαγικούς όπου η γαλήνη κυριαρχεί
με μια σακούλα γλυκά στο χέρι
να γνωρίσουμε διαφορετικούς ανθρώπους
να κάνουμε τσουλήθρα στους κρατήρες της σελήνης
και στάση για πατινάζ στο παγωμένο έδαφος του Πλούτωνα
ηλιοθεραπεία σε μετεωρίτες
ενώ γυρνάμε στη γη πέφτουνε βροχές από όμορφες λιχουδιές
μας εντόπισε ένας δορυφόρος και κρυβόμαστε μες στη λεωφόρο
κάνουμε στάση στο σπίτι μας φτιαγμένο από φεγγαρόπετρα
έπειτα πάμε στο βουνό να παίξουμε κρυφτό
και πάμε και σ’ ένα τείχος μακρινό να κάνουμε κουτσό
και ξαφνικά ένας λαβύρινθος μικρός
βρέχεται από θαλασσινό νερό
ξεβράζοντας κοχύλια, ακούγαμε τον ήχο της θάλασσας
ξαφνικά εμφανίζομαι στη μέση του πουθενά
να πετάω στα σύννεφα ξανά
ξαπλώνω πάνω σε αετούς
και έπειτα από ώρα μαγική
το ξυπνητήρι χτυπάει με μια βοή.
Β3
Βγαίνοντας από το σχολείο
πήγα ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο
ταξιδεύοντας για μήνες φτάσαμε στην Α’ Δημοτικού
αφού ξαναζήσαμε την πρώτη μέρα στο σχολείο
ταξιδέψαμε ακόμα πιο πίσω
φτάσαμε σε ένα ειδυλλιακό τοπίο
είχε δέντρα σαρκοφάγα και τρέχαμε να σωθούμε
τα φύλλα χόρευαν μαζί μας στο ρυθμό του ανέμου
μετά συναντήσαμε ποτάμια και βγήκαμε τα ψάρια να μας
χαιρετίσουν
ύστερα περάσαμε στην άλλη πλευρά του ποταμιού
και βρεθήκαμε σε ένα τροπικό νησί
καθίσαμε όλοι στην παραλία και χαζεύαμε τα κύματα
τα φύλλα των δέντρων μας χάιδευαν
τα ζώα μας μιλούσαν
μπήκαμε σε ένα πλοίο ταξιδέψαμε
και βρεθήκαμε σε άλλη διάσταση
σε μια διάσταση που όλοι τραγουδούσαν
και μας είπαν και εμάς να αρχίσουμε να τραγουδάμε
ο χρόνος μας κυνήγησε για να γυρίσουμε πίσω
αφήσαμε τις φανταστικές εμπειρίες και γυρίσαμε σπίτι
το σπίτι δεν ήταν ίδιο
γυρίσαμε σε ένα κόσμο που δεν αναγνωρίζαμε, διαφορετικό
χρόνια πολλά είχαν περάσει
ενώ για μας είχε λίγη ώρα περάσει
τα σπίτια ήταν αιωρούμενα
και όλα λειτουργούσαν με την τεχνολογία
γυρίσαμε στο μέλλον.
Β4
Βγαίνοντας από το σχολείο
ο δρόμος έγινε θάλασσα
τα όνειρά μου έγιναν καράβι
και ταξίδεψαν μακριά
με τα καράβια ταξιδέψαμε σε τόπους μακρινούς
τα χαμένα όνειρα τα βρήκαμε σε μια παραλία
πάμε σε ένα δάσος τροπικό
και βρίσκουμε συναισθήματα αντί για λάβα
αλλά τα όνειρα τα έφαγε μια αρκούδα
και έφυγαν από το μυαλό μας
τα όνειρά μας εκτοξεύτηκαν στον ουρανό
σαν σαΐτες παιδιών
και σαν πυροτεχνήματα σκορπίστηκαν ξανά στη γη
και όλα τα παιδιά πήραν ένα κομμάτι από αυτά
και ξεκίνησε η αναζήτηση
για να βρούμε ξανά τα όνειρά μας
και ξαφνικά χάθηκαν σ’ ένα ποτάμι
το ποτάμι όμως κατέληξε στο διάστημα
και κάθε βράδυ τα βλέπω σαν αστέρια
ώσπου μια μέρα τα πήγε στο φεγγάρι
και τα έπιασα σαν μικρές πυγολαμπίδες
τα χαμένα όνειρα μου γίναν παιχνίδι
παίξαμε το παιχνίδι των ονείρων μας
για να τα πάρουμε πίσω
κερδίσαμε και ανοίξαμε φτερά
και πετάξαμε ψηλά στον ουρανό
και φτάσαμε μέχρι τον ήλιο
τότε ρωτήσαμε τον ήλιο πως νιώθει
και ο ήλιος μας απάντησε
ότι στα όνειρα και η Κίνα είναι κοντά
ενώ ο άτιμος ο έρωτας
είναι ακόμα μακριά.
Και συνεχίζουμε με τα προσωπικά ταξίδια φαντασίας των μαθητών:
Βγαίνοντας από το σχολείο
οι δρόμοι λιβάδια γίνονται καταπράσινα, κατάφυτα.
Οι πολυκατοικίες δέντρα γίνονται ψηλά κι ωραία.
Τα αυτοκίνητα τη μορφή ζώων παίρνουνε,
ζώων χαρούμενων και ζωηρών.
Σαν ο ήλιος με θωρεί
σε τραπέζι με καλεί.
Μου χαρίζει ένα ζευγάρι φτερά
κι η βαρύτητα δεν με επηρεάζει.
Όχι πια!
Παίρνω ύψος ξαφνικά.
Φτάνω τα σύννεφα και τα περνώ και αυτά.
Ξαφνικά βρίσκομαι στο διάστημα.
Έναν μικρό κομήτη ρωτώ
προς ποια κατεύθυνση πρέπει να στραφώ
τον ήλιο για να βρω,
κι εκείνος αποκρίνεται με ύφος σοβαρό:
«Μα εσύ παιδί κουτό, τον δρόμο σου τον επιλέγεις
και τον Ήλιο που ψάχνεις τον διαλέγεις».
Είπε κι έφυγε.
Κι εμένα με αφήνει στον βαθύ ωκεανό
των σκέψεων να προχωρώ.
Σκοντάφτω ξάφνου σε μια μαύρη τρύπα
και να ξεφύγω προσπαθώ,
μα στέκομαι και τη ρωτώ
προς ποια κατεύθυνση πρέπει να στραφώ
τον φίλο μου τον Ήλιο για να βρω
κι εκείνη με κακία και με πονηριά μου απαντά:
«Τον Ήλιο αν ζητείς
Κατά ‘δω δεν θα τον βρεις.
Μα απ’ την απέναντι πλευρά
στέκεται και με κοιτά υποτιμητικά…
Μα εγώ είμαι η μαύρη τρύπα
που τα όνειρα σκορπά…»
Φοβισμένος τότε ‘γω
φεύγω κι από εδώ.
Τα όνειρα μη στερηθώ
κι απ’ την αντίθετη κατεύθυνση τραβώ
τον Ήλιο για να βρω.
Τον Ερμή και την Αφροδίτη τους περνώ
και συνεχίζω να προχωρώ
και να ρωτώ τον Ήλιο πώς θα βρω;
Ξάφνου μπροστά μου τον θωρώ
τον Ήλιο τον καλό
που μου χαμογελά πλατιά
και στέλνει δυο ακτίνες και μου χαϊδεύουν τα μαλλιά.
Το ταξίδι εδώ τελειώνει
όμως με όνειρα πολλά
μου ‘χει γεμίσει την καρδιά.
Αυτή είναι η δική μου η Ιθάκη
που μ’ ακολουθεί από παιδάκι.
Γ. Σ.
Το ποίημα αυτό, το
αφιερώνω στη Μ..... την ξαδελφούλα μου τη μικρή
που σαν σήμερα
συμπληρώνει δυο χρόνια που τον Ήλιο της θωρεί
Της εύχομαι Ήλιους
πολλούς να κατακτήσει,
Τα όνειρά της να
φωτίσει
Και τη ζωή να την κερδίσει
Και ό,τι ευχηθεί να
κατακτήσει.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Βγαίνοντας από το σχολείο μας,
Κάτι μαγικό συνέβη
Μπλέχτηκαν Γη και διάστημα
Αστέρια και λουλούδια
Ο ήλιος με τα ηφαίστεια
Κι ο Ερμής με τ’ αγγελούδια
Ο Ποσειδώνας έγνεφε στη θάλασσα ν’ αφρίσει
Και οι γοργόνες φόρεσαν του Κρόνου τα δαχτυλίδια
Η Αφροδίτη έκλεψε των άστρων τα στολίδια
Και τα δελφίνια φώναζαν στο φεγγάρι να ξυπνήσει
Για να θαυμάσει τη γιορτή και τούτο το μεθύσι
Ο Άρης δεν λογάριαζε κοσμήματα και δώρα
Τον Τρωικό τον πόλεμο ξεκίνησε και τώρα
Λυτούς δεμένους έβαλε τον πόλεμο να σπείρουν
Σπαθιά και όπλα έστειλε στα σύννεφα κρυμμένα
Ο Ουρανός κατάλαβε έπρεπε να επέμβει
Πήρε τη Γη για βοηθό, στρατιώτες δορυφόρους
Το Δία αρχιστράτηγο, την Αθηνά βαγόνι
Πλανήτες, θάλασσα και Γη ξανά να τους ενώνει.
Τα αστέρια έλαμψαν ξανά
Και έβαλαν τραγούδια
Τραγούδια ειρήνης και χαράς
Της φύσης τα λουλούδια.
Ι. Φ.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Βγαίνοντας από
το σχολείο
Πήγαμε να πούμε
αντίο
Τότε η γη άνοιξε
στα δυο
Και αντί να
πέσουμε στο κέντρο της γης
Βρεθήκαμε στην
αρχή μιας νέας αυγής.
Με φτερά ονείρων
τότε πετάξαμε
Και τα σύννεφα
αγγίξαμε
Μια βροχή
συναισθημάτων μας τύλιξε
Και την αγάπη
μας ανάπτυξε.
Ένα παιδί είδαμε
να κρατάει ένα λουλούδι
Από το οποίο
πέφτανε χρωματιστά πέταλα
Που στο τέλος
καταλήξανε σ’ ένα μέρος μαγικό
Που το βράδυ
κάθε παιδί κοιτάζει και το θέαμα θαυμάζει.
Σ. Σ.
---------------------------------------------------------------------------------------
Βγαίνοντας από το σχολείο
Στις μακρινές Ινδίες
Ξεκίνησαν οι πορείες
Οι οποίες βγάζουνε φυτείες
Και απίστευτες μαγείες
Και με τα καράβια να ναυαγίζονται
Οι πυθμένες των βυθών δεν ορίζονται.
Ταξίδια φαντασίας ζητάς
Λες και αυτός ο κόσμος δεν είναι για εμάς
Και πάλι τη νύχτα θα γυρνάς
Από τη φαντασία στην πραγματικότητα ξυπνάς.
Δελφίνι παρεξηγημένο
Διαφορετικό θλιμμένο
Ανέβηκες πάνω του και βγήκες
Σε άλλο κόσμο μαγεμένο
Κι εκεί πως βρήκες
Άλλο σπιτικό και μπήκες.
Μια μέρα με τη χελώνα
Και με τη συνοδεία του κυκλωνα
Τα ψηλά βουνά είχες ζητήσει
Τώρα στου ουρανού τη χώρα
Κάθε άνθρωπος θα ήθελε να ζήσει
Μέχρι το τέλος του αιώνα.
Ταξίδια φαντασίας ζητάς
Ως το διάστημα θέλεις να πας
Προκειμένου γνώσεις να αποκτάς
Κι από τη σιωπή ξεπηδάς.
Σαν το καράβι ειν’ η Φαντασία
Ποτέ δεν περιμένει κανένα και καμία
Μα των πάντων τα λάθη συγχωρεί
Έχει μάθει να αγαπά τα πάντα αυτή.
Βγαίνοντας από το σχολείο
Και την τάξη Β2
Ανεβαίνω στο λεωφορείο
Για ταξίδια χίλια δυο.
Πέρα δώθε κάθε μέρα
Πάνε και έρχονται τα τρένα
Τους ανθρώπους κουβαλάνε
Στη δουλειά τους για να πάνε.
Έτσι φτάνοντας στο σπίτι
Αρχίζει το διάβασμα για μέρα Τρίτη
Τα βιβλία θε να βγούνε
Από την τσάντα να φανούνε.
Στο γραφείο θε να κάτσουν
Τη σειρά τους να χαράξουν
Τα φύλλα τους να ανοίξουν
Και τη γνώση τους να δείξουν
Κι όταν τελείωσα τις ασκήσεις
Άρχισα τις ονειροπολήσεις
Ταξίδια μακρινά σε μαγευτικά νησιά
Με καταγάλανα νερά και ψάρια τροπικά.
Αχ να ήμουν ένας γλάρος
Να πετούσα σε άλλο μέρος
Να μπορούσα να χαρώ
Την ελευθερία ψηλά στον ουρανό.
Να βλέπω τις ψηλές βουνοκορφές
Και τις καταπράσινες πλαγιές
Να γνωρίζω τόπους και ανθρώπους
Και να κάνω παρέα με αυτούς.
Θέλω να πάω στην Αφρική
Που έχει άγρια ζώα και ζέστη πολλή
Εκεί που έχει έλλειψη νερού
Αλλά έχει άνθη με ψυχή μικρού παιδιού.
Θέλω να πάω στην Ευρώπη
Που όλοι τη θαυμάζουν σαν την πρώτη
Τεχνολογία έρευνα και γνώση
Αλλά ανθρωπιά κανείς δεν θα σου δώσει.
Τελικά θα μείνω πάντα στην Ελλάδα
Που μου έχει προσφέρει τόσα και άλλα
Ακρογιαλιές, βουνά και κάμποι
Άνθρωποι ωραίοι και κεφάτοι.
Καλημέρα θα σου πούνε
Και όλοι θα σου ευχηθούνε
Καλό δρόμο, καλή τύχη
Με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Όλα ωραία και καλά
Αλλά ονειρεύτηκα για ακόμη μια φορά
Πρέπει τώρα να ξυπνήσω
Και γρήγορα να ξεκινήσω.
Το κουδούνι θα χτυπήσει
Και το μάθημα θα αρχίσει
Πρέπει να τρέξω για το σχολείο
Για να μη χάσω και εγώ το…πλοίο.
Δ. Δ.
------------------------------------------------------------------------------------
Βγαίνοντας από το σχολείο μας
Συναντήσαμε ένα μεγάλο ουράνιο τόξο
Πήγαμε στην άλλη άκρη του και είδαμε
Ξωτικά να χορεύουν κάτω από μια πέτρινη βάρκα
Φορώντας διάφορα γυαλιά
Μια πόρτα άνοιξε στο τέλος του δρόμου
Και ξεπρόβαλε το αντίθετο του τρόμου
Ήταν μια σακούλα από ζαχαρωτά
Γεμάτη με τρελά γλυκά
Ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα σε ένα αεροπλάνο
Πετάγοντας πάνω από το Σικάγο
Πηδήξαμε με τα αλεξίπτωτά μας
Και προσγειωθήκαμε σε ένα τεράστιο τραμπολίνο
Το οποίο μας πέταξε μέσα στο Βερολίνο
Τελικά γυρίσαμε πίσω στο σχολείο
Γιατί η Άφρο άφησε πάλι
Το βιβλίο κάτω από το θρανίο.
Ε. Δ.
----------------------------------------------------------------------------------------
Βγαίνοντας από το σχολείο
Θα μπω μέσα σε ένα πλοίο
Θα πάω ταξίδια μακρινά
Παρέα με άνεμο βοριά.
Όλη τη γη θα γυρίσω
Και θα την εξερευνήσω
Πεδιάδες, θάλασσες, βουνά
Θα τα δω όλα από κοντά
Με καμήλες θα ταξιδέψω
Και πελάγη θα αγναντέψω
Θα συναντήσω και νησιά
Με ακρογιάλια μαγικά
Και μακριά από εκεί
Σε μια πεδιάδα μαγική
Δέντρα και κάμποι πολλοί
Θα περιμένουν μια βροχή
Γυρνώντας τώρα πάλι πίσω
Ξανά πολλά θα συναντήσω
Ποτάμια μεγάλα και μικρά
Διώρυγες, πορθμούς κι άλλα πολλά
κι όταν στην πόλη μου γυρίσω
άλλη μια βόλτα θα ζητήσω
σε πεδιάδες, σε βουνά
και σε όμορφα νησιά.
Γ. Π.
------------------------------------------------------------------------------------------
Βγαίνοντας από το σχολείο
Αποφασίζω να κάνω μια βόλτα
Μα ξαφνικά εμφανίζεται ένα παλάτι με μια τεράστια χρυσή
πόρτα
Ψάχνω ψάχνω να βρω τον βασιλιά
Μα δεν ακούγεται μιλιά.
Γύρω απ’ το παλάτι ένα κενό
Και σκέφτηκα τι θα γίνει αν μπω;
Μέσα πολλά φανταστικά πράγματα υπήρχαν
Αντίκρισα μια θεόρατη ζούγκλα και ένα γκρεμό τρομακτικό
Και έτσι κατάλαβα πως το παλάτι είναι μαγικό
Ζώα που κανένας δεν είχε ξαναδεί υπήρχαν
Λες και βγήκαν από κάποιο παραμύθι
Κάτω στο γκρεμό αντί για μυτερούς βράχους
Υπήρχαν μυθικά τέρατα που παίζαν μεσ’ τους κάμπους
Μετά από λίγη ώρα η ζούγκλα και ο γκρεμός εξαφανίζονται
Και νέα φανταστικά τοπία εμφανίζονται
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι ένα εργαστήρι εντοπίζεται
Από μέσα ένας γέρος άνθρωπος αντικρίζεται
Ένας τρελός επιστήμονας προσπαθούσε να φτιάξει κλώνους
Και με γέμισε τρόμο
Τρέχω τρέχω να ξεφύγω
Και ένα νέο τοπίο βρίσκω.
Ήταν μέσ’ την ομίχλη περικυκλωμένο
Και γι’ αυτό δε μπορούσα να δω τίποτα
Έπρεπε κάτι να κάνω για να μπορέσω να δω
Κι έτσι με τρόπο μαγικό
Η ομίχλη εξαφανίστηκε
Και ένας θρόνος εμφανίστηκε
Κοίταξα πάνω του να βρω αυτό που αναζητώ
Και έτσι έγινε κάτι τρομερό
Ο θρόνος άρχισε να λάμπει
Σα να ήθελε να μου πει κάτι
Χωρίς καμιά σκέψη κάθισα πάνω του και αυτός κινούνταν μόνος του
Ήμουν τόσο κουρασμένη κι έτσι με πήρε ο ύπνος
Μόλις ξύπνησα, αντιλήφθηκα πως όλα ήταν ένα όνειρο
Κι όμως έμοιαζε τόσο αληθινό.
Πάντως ήταν μια ωραία περιπέτεια που θα μείνει αξέχαστη για
πάντα.
Β. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου