Λίγο πριν ολοκληρωθούν τα μαθήματα της Λογοτεχνίας στην Γ' Γυμνασίου (2014-2015), κάλεσα τους μαθητές μου να γράψουν τα δικά τους ποιήματα και να τα παρουσιάσουν στην ομάδα της τάξης. Η παρουσίαση έγινε σε αίθουσα με διαδραστικό πίνακα, οπότε κάποιοι είχαν τη δυνατότητα να έχουν μουσική επένδυση κατά την παρουσίαση των δημιουργιών τους, ενώ κάποιοι είχαν ετοιμάσει παρουσίαση με φωτογραφίες που προβάλονταν κατά την ανάγνωση των ποιημάτων σας. Το αποτέλεσμα ήταν άκρως απολαυστικό!!!!
Παραθέτω ενδεικτικά κάποια από τα δημιουργήματα των μαθητών μου:
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Σιγή.
Ένα ρολόι στον τοίχο χτυπά αδιάφορο,
ενώ τα αστέρια ξάγρυπνα,
κατάματα με κοιτούν,
με το φεγγάρι
μοναδική μου συντροφιά.
Ξημερώνει.
Μυστήριος σαν τις ψυχές μας,
παντοδύναμος σαν τον χρόνο.
Ο ωκεανός έρχεται και φεύγει,
παίρνοντας μαζι του
την τελευταία μου ελπίδα.
Και λίγο πριν το τέλος,
λίγο πριν τη λήθη,
εκείνες οι κραυγαλέες σκέψεις
που στην ομίχλη του μυαλού
μου στροβιλίζονται:
Να 'ταν αλήθεια;
Ή μόνο μια ψευδαίσθηση;
Να 'ταν αγάπη;
Ή μόνο μια ελπίδα; Δ. Η. Π.
----------------------------------------------------------
Ανέμελη ζωή
πώς χάθηκες...γιατί;
Τύραννος το ρολόι
στην ανθρώπινη ψυχή.
Κλείνω τα μάτια δυνατά
σαν όνειρο να δω
τη θάλασσα, τον ουρανό
με θλίψη νοσταλγώ.
Δρόμοι της πόλης σκοτεινοί
κρύβουνε το φεγγάρι
κανένα αστέρι δεν τολμά
εκδίκηση να πάρει...
Ήλιε και φως και μυρωδιές
τις ώρες θα μετρήσω...
ξεχνώ, πονώ μα καρτερώ
ναι...θα σας συναντήσω. Β.Δ.
------------------------------------------------------------
Καλοκαίρι,
η εποχή του χρόνου όπου οι φωνές δεν παύουν.
Η απόλαυση είναι παντοτινή,
και η ξεκούραση μοναδική.
Τα δροσερά τα μεσημέρια
με της νύχτας τα αστέρια,
θα είναι πάντα καρφωμένα
στης καρδιάς μας τα λημέρια.
Τα κύματα που σκάνε στην ακτή
και οι γλάροι που πετάνε σιωπηλοί
θα είναι πάντα μια απόδραση
από την καθημερινή ζωή.
Η μυρωδιά της θάλασσας έφτασε και πάλι
Κι η αμμουδιά που αντανακλά είναι μεγάλη.
Οι μυστικές ακρογιαλιές, τα μυστικά τα μέρη,
είναι αυτά που μόνο η ψυχή μου ξέρει.
Ο αστραφτερός ουρανός με το εκτυφλωτικό του φως
είναι και πάλι ζωντανός.
Κι όταν και πάλι η ώρα του ηλιοβασιλέματος έρθει,
θα έχει φύγει και αυτό το καλοκαίρι. Ε. Κ.
----------------------------------------------------------------------------
ΝΟΣΤΟΣ
Δέκα χρόνια.
Δέκα χρόνια ατελείωτης φρίκης, πολέμου και ντροπής.
Πληγές πολλές και τραύματα
αγιάτρευτα θα μείνουν στη ζωή μου.
Αποτροπιασμό βαρύ κι ασήκωτο
κουβαλώ στην ψυχή μου.
Γιατί γίνεται πόλεμος;
Για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια;
Για την τιμή, την αξιοπρέπεια;
Για ένδοξα ιδανικά;
Πολλοί από μας αυτό νομίζουν.
Όχι. Παρά μόνο για συμφέροντα προσωπικά
που οι ισχυροί ορίζουν.
Μα τώρα, ένα νέο ταξίδι ξεκινά.
Ζωντανή σκιά, στον τόπο μου επιστρέφω.
Τα αστέρια και τον νυχτερινό ουρανό
μοναδική μου συντροφιά έχω.
Πολλές φορές, τις ώρες που ο κοσμοσείστης
τις τρικυμίες σταματάει,
τις ώρες που στη θάλασσα
νηνεμία απλώνεται και η γαλήνη κυβερνάει,
ξαπλώνω στου καραβιού τη γαλάζια πλώρη
και με παίρνει ύπνος γλυκύς...
Κι αρχίζω να θυμάμαι...
Όλα τα θυμάμαι...
Αυτήν θυμάμαι.
Την αγάπη μου.
Τα μαλλιά της τα καστανόξανθα,
χείμαρρος από ολάνθιστα λουλούδια ν' ανεμίζουν...
Τα μάτια της τα καταπράσινα,
όμοια με το θαλασσινό κύμα που σκάει στην ακτή...
Το γαργαριστό της γέλιο,
ολόιδιο με το μελωδικό κελάηδημα των πουλιών...
Τα χείλη της τα τριανταφυλλένια,
να μου ψιθυρίζουν δυο λέξεις μόνο:
"Σε περιμένω"
Δεν ξέρω. Ίσως και να το φαντάστηκα.
Ίσως να ήταν μόνο ένα όνειρο, ένα παιχνίδι του μυαλού....
Πώς πέρασαν έτσι τα χρόνια;
Πώς πέρασε 'ετσι ο καιρός;
Είκοσι χρόνια, μονάχος πλέον,
στις θάλασσες παραδέρνω ακόμα...
Μα, τι 'ναι αυτό; Τι 'ναι αυτό στην άκρη του πελάγου;
Ένα νησί! Ναι! Ένα νησί προβάλλει.
Στα γόνατα πέφτω, προσκυνώ
και την άμμο τη χρυσή φιλώ.
Ναι, είναι η γη μου αυτή,
η πατρίδα που τόσο λαχταρώ.
Και τώρα εμπρός μου στέκεται εκείνη,
λουσμένη στο φως του ανατέλλοντος ηλίου, σαν οπτασία.
Τα δακρυσμένα μάτια σηκώνω να τη δω
κι εκείνη μου ψιθυρίζει τρεις λέξεις μόνο:
"Επιτέλους, είσαι εδώ!" Λ. Κ.
---------------------------------------------------------------------------
Νερά καθάρια, καταγάλανα, φιλόξενα
Βυθός αμμώδης, θαλασσινές ανεμώνες γεμάτος
Ουρανός να καθρεφτίζεται στη θάλασσα
και ο ήλιος λαμπρός
να ξεκουράζει τις αχτίδες του πάνω σ' αγαπημένα πρόσωπα. Γ. Δ.
-------------------------------------------------------------------------------
Οι ακτίνες του ήλιου καθρεφτίζουν
τη θάλασσα - Αχ καλοκαιράκι
Το άκουσμα των κυμάτων
ηχεί και πάλι μέσα στα αυτιά μου - Αχ καλοκαιράκι
Και το χαμόγελο ξανά
ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου - Αχ καλοκαιράκι Λ.Κ.
----------------------------------------------------------------------------------
2012 - 2013
Όλοι έχουμε διαβάσει στο πολύ γνωστό παραμύθι «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε
Σαιντ-Εξυπερύ ότι ημερώνω σημαίνει δημιουργώ δεσμούς. Γίνομαι μοναδικός στον κόσμο
για κάποιον άλλο και αυτός για μένα.
Ας δούμε πως προσέγγισε αυτή την
έννοια του «ημερώματος» κατά τη διάρκεια των μαθημάτων της λογοτεχνίας ένας
μαθητής μου της Β’ Γυμνασίου ο Ο. Μ. Μ.
Ημερώνω σημαίνει κάνω
κάποιον φίλο μου
Σημαίνει βλέπω με τα
μάτια της καρδιάς την ουσία που δε βλέπουν τα μάτια
Ξυπνώ στην ψυχή μου
συναισθήματα πρωτόγνωρα
Τον κάνω να αισθανθεί
μαζί μου σιγουριά κι εμπιστοσύνη, άνεση και ασφάλεια
Του ανοίγω την πόρτα
της καρδιάς μου διάπλατα
κι έτσι σιγά σιγά μου
ανοίγει κι αυτός τη δική του κι ερχόμαστε κοντά
Του διώχνω την
καχυποψία, το φόβο
Τον πλησιάζω
Τον ακουμπώ βαθιά και
εσωτερικά
Του αποκαλύπτομαι και
τον κάνω να μου αποκαλυφθεί και αυτός
Τον γνωρίζω
Τον κάνω
συμπαραστάτη, σύντροφο και συνοδοιπόρο
Ημερώνω σημαίνει
επικοινωνώ
Ημερώνω σημαίνει
διώχνω το θηρίο του τρόμου,
του εγκλωβισμένου
«εγώ»
του εγκλωβισμένου
συναισθήματος
κι έτσι βιώνω την
αληθινή φιλία και την πραγματική αγάπη…
